Սովետական Հայաստանի յոթանասունականների վերջն էր: Մորաքրոջս տղան՝ Վրեժ Իսրայելյանի մեծ եղբայր Սասունը, ատամնատեխնիկ էր աշխատում Մասիսի շրջանում: Մեր քեռին, ըստ պայմանավորվածության, գնում է Սասունի մոտ՝ ատամնաբուժության:
Մի քանի տարի առաջ, Թումանյանի 150 ամյակին հանդիման, որոշվեց Դսեղում կազմակերպել քանդակի սիմպոզիում և թումանյանական կերպարների քանդակներով զարդարել գյուղի հրապարակը:
Զինադադարի սկզբունքները, որոնք մենք փոխանցել ենք հայերին, պետք է ուղղված լինեն ոչ թե մեր՝ Հայաստանից հեռանալուն, այլ՝ Եվրոպայի առջև խաղաղ երևալուն և հայերին մոլորեցնելուն։
Մի երիտասարդ հայ բժիշկ բուժում է ազդեցիկ ու հարուստ մի թուրքի աղջկա: Թուրքը, երախտագիտության զգացումից ելնելով, առաջարկում է 30-ամյա բժշկին ամուսնանալ իր աղջկա հետ և ընդունել մահմեդականություն՝ այդ կերպ խուսափելով անխուսափելի մահից:
Մենք արդեն մոռացել ենք այն ժամանակները, երբ այստեղ կարելի էր սովորական, առօրյա թեմաներով գրառումներ անել՝ հագուստ առնելու, հյուր գնալու կամ ընկույզի մուրաբայով թեյ խմելու մասին:
Մի քանի օր առաջ Թուրքիայի նախագահ Ռ. Թ. Էրդողանը ուղիղ տեքստով հայտարարել է. «Թուրքիան, մյուս տարվանից սկսած, որոշ խորհրդանշական քայլեր կձեռնարկի Հայաստանի հետ հարաբերությունների կարգավորման հարցում»։
Խորհդանշական քայլեր կարող են լինել, օրինակ, ցուցադրական հանդիպումները, թուրքերի կողմից ավիրված Անիի կամուրջի վերականգնումը, մեկ-երկու մեր ականջին քաղցրահունչ ուղերձ...